W dniu 12 października 2021 roku zmarła Prof. zw. dr hab. Romualda Jabłońska-Ceglarek.
Wspomnieniem z Kwartalnika Wydziału Agrobioinżynierii i Nauk o Zwierzętach (poprzednio Wydziału Przyrodniczego) z 2009 roku, żegnamy Panią Profesor.
(tekst dostępny cyfrowo - poniżej oryginalnego pliku graficznego)
Prof. zw. dr hab. Romualda Jabłońska-Ceglarek
Katedra Warzywnictwa
1 października 2009 roku na zasłużoną emeryturę odchodzi długoletni pracownik Wydziału Przyrodniczego, Pani Prof. dr hab. Romualda Jabłońska-Ceglarek. Pozwoliliśmy sobie nakreślić Jej sylwetkę widzianą oczami licznych i wdzięcznych wychowanków. Prof. zw. dr hab. Romualda Jabłońska-Ceglarek pracuje w siedleckiej Uczelni od 1978 roku. Całe swoje zawodowe życie związała z rolnictwem , a większą jego część z naszą Uczelnią.
Z Jej osobą nierozerwalnie związana jest historia powstania Zakładu a następnie Katedry Warzywnictwa. Wczesny etap działalności Pani Profesor śmiało można porównać do zdobywania dzikiego zachodu. Wiele barwnych historii z tego okresu znamy z opowiadań męża Pani Profesor, Pana prof. dr hab. Feliksa Ceglarka. Wyłania się z nich obraz trudnych i skromnych początków. Brakowało narzędzi, sprzętu, aparatury badawczej, pomieszczeń, ale były czasy radosne, pełne entuzjazmu i zaangażowania ze strony ludzi podejmujących trud współtworzenia Wydziału Rolniczego (obecnie Przyrodniczego). Nawet ciężkie prace fizyczne wykonywali sami, nie licząc godzin pracy i nie oglądając się na pomoc z zewnątrz. Początkowo samodzielnie, a od 1979 roku z trzyosobowym zespołem Pani Profesor organizowała od podstaw Zakład Warzywnictwa. Mieścił się on w pawilonie przy ul. B. Prusa 12 w jednym pomieszczeniu. Zostało ono przystosowane do pracy naukowo-badawczej, a jednocześnie stanowiło gabinet Pani Profesor i jej asystentów. Mimo ograniczeń lokalowych i braku aparatury badawczej, już w 1979 roku założono doświadczenia polowe. Pierwsze badania dotyczyły wpływu nawozów zielonych na plonowanie warzyw. Stopniowo, dzięki zaangażowaniu i zapobiegliwości Pani Profesor przybywało sprzętu laboratoryjnego, aparatury naukowej i pomocy dydaktycznych. W roku 1990 zespół uzyskał pomieszczenia w nowym budynku. Zwiększała się liczba pracowników naukowo-dydaktycznych i inżynieryjno-technicznych. Możliwe stało się poszerzenie zakresu badań co dało impuls do szybkiego awansu młodej kadry. W 1986 roku nastąpiło przekształcenie Zakładu w Katedrę Warzywnictwa, która początkowo pozostawała w strukturze organizacyjnej Instytutu Hodowli i Technologii Produkcji Roślinnej, a od 1989 roku do chwili obecnej funkcjonuje jako samodzielna jednostka na Wydziale Przyrodniczym. Za sprawą dokonań naukowych i dzięki usilnym staraniom Pani Profesor, z niewielkiego zakładu powstała prężna jednostka ciesząca się wysokim prestiżem oraz uznaniem ośrodków krajowych i zagranicznych. Rozwój kadry był zawsze stawiany przez Panią Profesor na, pierwszym miejscu, dlatego podjęta przez Nią praca szybko przy-niosła owoce, a osiągnięcia w tym zakresie są imponujące. Z roku na rok rósł dorobek naukowy zespołu co przekładało się na kolejne stopnie naukowe uzyskiwane przez młodych współpracowników. W ciągu 40 lat pracy Pani Profesor wypromowała 51 inżynierów i 233 magistrów. Z wypromowanych przez Nią 8 doktorów, 4 osiągnęło stopnie doktora habilitowanego, a dwóch tytuły profesora. Silna osobowość, wizja przyszłości nauki, duże osobiste zaangażowanie w rozwój naukowy powierzonych jej młodych ludzi, a także konsekwencja i upór w dążeniu do celu sprawiły, że jest Ona twórcą liczącej się w kraju szkoły naukowej. Jest to najważniejsze osiągnięcie w nauce, jeżeli nauczyciel zostawia po sobie następców, którzy kontynuują jego dzieło. Fakt ten podkreśla środowisko naukowe, które z podziwem i uznaniem patrzy na dokonania Pani Profesor, a my, Jej wychowankowie, jesteśmy dumni, że zostaliśmy zaliczeni do tej szkoły. Działalność naukowa Pani Profesor jest wszechstronna, bogata i owocna. Jej wyobraźnia i umiejętność przewidywania następstw sprawiła, że badania dotyczące zagadnień ekologicznych w produkcji rolniczej podjęła w czasach, gdy wszyscy wokół zachłystywali się chemizacją rolnictwa, nie bacząc na jej bliższe i dalsze ujemne dla środowiska naturalnego konsekwencje. Zainteresowania badawcze Pani Profesor od początku zmierzały w kierunku problematyki dotyczącej znaczenia nawozów zielonych i słomy w uprawie warzyw. Przez wiele lat Siedlce były jedynym w Polsce ośrodkiem prowadzącym badania obejmujące wieloletnie zmianowania z zastosowaniem różnych form nawożenia zielonego i nawożenia słomą. Tego typu prace badawcze, bardzo pracochłonne, czasochłonne i kosztowne, wymagały wiele cierpliwości i dużego zaangażowania od Pani Profesor i Jej zespołu. Wszechstronna analiza obejmowała zmiany fizyczne i chemiczne zachodzące w glebie, plonowanie i wartość odżywczą warzyw oraz koszty i opłacalność ich uprawy. Zainteresowanie tymi zagadnieniami zaszczepiła swoim wychowankom, którzy idąc Jej śladem osiągnęli samodzielność myśli i poczynań na polu nauki. Mimo wieloletniej współpracy, prace Pani Profesor nadal stanowią dla nas, Jej wychowanków, inspirację do podejmowania nowych wyzwań na polu nauki. Przez cały okres pracy zawodowej nie ustawała aktywność publikacyjna Pani Profesor. Jej dorobek naukowy jest imponujący nie tylko w sensie ilościowym, ale przede wszystkim w sensie jakościowym. Składają się na niego 424 publikacje w czasopismach międzynarodowych i krajowych: w tym 210 oryginalnych prac twórczych, 37 doniesień zamieszczonych w materiałach konferencyjnych i 63 wdrożenia. Pani Profesor jest również wielkim popularyzatorem wiedzy, o czym świadczy 19 podręczników i skryptów oraz 89 artykułów popularno-naukowych. Zdolności organizacyjne Pani Profesor zostały docenione przez społeczność akademicką naszej Uczelni. Dowodem tego było powierzenie Jej funkcji Prodziekana, a później Dziekana Wydziału Rolniczego, Prorektora ds. Nauki i Wydawnictw, senatora, członka wielu komisji senackich, rektorskich, wydziałowych oraz członka Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Funkcję Dziekana, Pani Profesor sprawowała w latach 1993-1999 (przez dwie kadencje). Z Jej działalnością organizacyjną związane są liczące się osiągnięcia, które dzięki nadaniu Wydziałowi Rolniczemu akademickiej rangi, umożliwiły, w 1999 roku, awans Wyższej Szkoły Rolniczo -Pedagogicznej do Akademii Podlaskiej. Talent organizacyjny, kreatywne myślenie i konsekwencja w działaniu zaowocowały znacznym wzmocnieniem i uporządkowaniem zaplecza badawczego i dydaktycznego wszystkich kierunków istniejących wówczas na Wydziale: biologii, rolnictwa i zootechniki. Dzięki gospodarskiemu podejściu do spraw Wydziału, na korzyść zmieniło się otoczenie budynków, a dotychczasowe nieużytki położone w ich sąsiedztwie, zamienione zostały w kolekcje roślin uprawnych służące dydaktyce. Prof. dr hab. Romualda Jabłońska-Ceglarek jest aktywnym członkiem różnych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych, w tym The Potato Association of America, Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN, Polskiego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych, Polskiego Towarzystwa Nauk Agrotechnicznych, Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Ogrodnictwa. W 1999 r. uzyskała certyfikat International Biografical Centre z Cambrige w zakresie ogrodnictwa i w tym samym roku została umieszczona na prestiżowej liście International of Professional and Business Women. Za ogromny wkład w rozwój Wydziału Przyrodniczego oraz Uczelni, za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną Pani Profesor otrzymała czterokrotnie Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dziesięć razy wyróżniona była Nagrodami JM Rektora. Odznaczona została odznaczeniami państwowymi i resortowymi, w tym: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Zasłużony dla Rolnictwa.
Serdecznie dziękujemy Pani Profesor za długoletnią pracę dla dobra nauki, ogromne zaangażowanie w tworzenie i rozwój Wydziału oraz za życzliwość i pomoc, jakiej doświadczyliśmy przez wiele lat pracy z Panią Profesor
wdzięczni wychowankowie